Mijn naam is Elsa. Ik ben 31 jaar oud en bekeerd sinds augustus van 2023. Ik ben opgegroeid in een Nederlands gezin waar religie geen rol speelde. Voor mijn bekering had ik nooit verwacht dat mijn leven een religieuze wending zou nemen. 

Hoewel ik op een christelijke basisschool zat, werd er thuis weinig gedaan met geloof. Sterker nog, religie werd soms zelfs met negativiteit omringd. Voor lange tijd was geloof dan ook geen thema in mijn leven. Maar het leven kan je onverwacht leiden naar wegen die je niet voor mogelijk had gehouden.

Tijdens de coronaperiode kreeg ik een relatie met een Turkse man. We trouwden vrij snel, en ondanks dat hij zo nu en dan worstelde met zijn eigen innerlijke problemen, hadden we een goede relatie. Mijn familie accepteerde hem grotendeels, hoewel ze er altijd op stonden dat ik maar geen moslim moest worden. Dit alles leek een balans te vinden, totdat hij mij op een dag zonder uitleg achterliet. Hij was weg, zomaar uit mijn leven verdwenen, en ik bleef achter in verwarring en met een ondragelijke pijn.

Zijn vertrek voelde als een diep verlies. Ik was er kapot van en voelde me volledig verlaten. De eenzaamheid die daarop volgde was onbeschrijfelijk. De leegte was allesomvattend, en ik kon dagenlang niet eten of normaal functioneren. Geen troost leek genoeg, en ik wist niet hoe ik verder moest. Het verdriet leek mijn hele bestaan over te nemen.

In die duistere tijd herinnerde ik me echter dat ik een Quran had liggen, een boek dat ik ooit had meegenomen toen ik met mijn man in de moskee was, zonder dat ik er toen bij stilstond. Uit pure wanhoop begon ik te lezen, en voor het eerst in mijn leven begon ik te bidden. Ik riep Allah om hulp en om kracht. Het voelde alsof er een deken van rust over me heen werd gelegd. Het verdriet dat zo allesomvattend was, begon langzaam te vervagen. 

In de Islam vond ik niet alleen antwoorden, maar ook een diepe, innerlijke rust. Waar ik me eerst verlaten voelde door mijn man, wist ik nu dat Allah mij nooit zou verlaten. Zijn liefde en leiding waren er altijd, en dat gaf mij de kracht om verder te gaan. De pijn verdween, de leegte werd gevuld, en ik besefte dat deze beproeving mij dichter bij Allah had gebracht.